Seit ein Paar Tagen bin ich in Georgien, eigentlich um ein Projekt für die jugendliche zu starten. Es ist gerade mal ein halbes Jahr her, als ich zuletzt hier war, eigentlich im Urlaub, wollte nur kurz meine Eltern, meine Schwester und meine kleine Nichte, zweijährige Sido (Sidonia) besuchen.
Kaum war ich zu Hause angekommen, las ich im Facebook Netz, wo die georgischen Frauen um sich selbst zu Organisieren eine Gruppe gegründet haben, dass ein 19 jähriges Mädchen in Westgeorgien, bei Stadt Zugdidi den Frauenbeistand braucht. Es ist kaum zu glauben, aber Im 21. Jh. ist dieses Mädchen von Ihrem frisch gebackenen Ehemann geschlagen, gedemütigt, vergewaltigt und aus dem Haus raus geschmissen wurde deshalb, weil sie wohl keine Jungfrau mehr war. Diese unmenschliche Tat hat nicht nur die ganze Familie des Mannes mitbeobachtet, sondern auch alle Nachbarn wußten davon zeitnah bescheid.
Am nächsten Abend traf ich mit zwei Frauen aus der FB Gruppe in Tbilisser Café. Ich genieße auch mal gern zwischendurch ein glas Rotwein. Der georgischer Wein ist weltberühmt und hat viele gute Eigenschaften. Auch Espresso schmeckt mittlerweile in Georgien vorzüglich. Mit einem deutschen Cafe klatsch oder Abends mal mit Freundinnen auf ein glas Wein auszugehen hatte dieses Treffen leider nichts zu tun. Wir besprachen unsere Hilfsstrategie für das Mädchen, machten Notizen, planten die Fahrtroute nach Westgeorgischer Stadt Zugdidi, wo am nächsten Tag die Gerichtsverhandlung anfangen sollte über die Ehre, über das Leben, über die Gesundheit und über das Ansehen des geschädigten. Am gleichen Abend schrieb ich den Kurzbericht für die Ortspresse, den dann andere Frauen aus der Gruppe an den georgischen Verhältnissen angepasst haben. Am nächsten morgen früh, fuhren wir nach Zugdidi vor dem Verhandlungssaal. Wir sahen dort die Familie und die Gefolgschaft des Täters, alle samt in feierlicher Kleidung. Merkwürdiger weise hatten die meisten an den Füßen die Gartenlatschen an. Die wildgewordenen Beschützer des Täters beschimpften uns mit Worten etwa, wie - Huren und Schlampen aus der Hauptstadt. Es war ein sehr trauriges Ereignis, zuzusehen, wie die Menschen die verarmt sind und nichts mehr haben, bereit sind einander wortwörtlich aufzufressen. Wenig später besuchten wir auch die Familie und das Mädchen zu Hause.
Nach einigen Tagen beschaute ich in Tbilisi die wohl grösste Kathedrale Georgiens, die Sameba Kirche, die vor etwa zehn Jahren mit Spenden des ehemaligen Premier Ministers, Bidzina Ivanishvili aufgebaut wurde. Kitschig und ungewöhnlich sah und sieht immer noch die Ortschaft aus. Man findet im Hof der Kirche sowohl eine mongolische Pagode als auch eine nachgeahmte mittelalter Mauerkulisse. Es standen einige exotische Autos im Hoffe der Kirche. In der Kirche selbst waren die Ikonen ausgestellt. Sie hingen an den Wänden und unter jeder Ikone stand eine Spendenbox mit Aufschrift „Spende“. Mitten in der Kirche stand eine Glasvitrine mit einer vergoldeten Ikone der heiligen Maria. in der Vitrine hingen unzählige Schmuckstücke aus Gold: Halsketten, Ringe, Armreife - es konnten bestimmt einige Kilos zusammen kommen.
Die georgische Kirche ist mittlerweile zu einem Budget - Fresser geworden. Sie bekommt nicht nur die jährliche Unterstützung vom georgischen Staat in Höhe von etwa 27 Millionen Lari, sondern wird reichlich vom Staat und von den diversen Spendern beschenkt. Brauchen die Patriarchen der Kirche hier und da mal wieder ein schönes Grundstück, wo sie eine neue Kirche, ein Geschäft oder sogar eine private Unterkunft errichten wollen, macht sich der georgische Staat schnell gefügig und beschenkt großzügig die Kirchenpäpste. Eigentlich gibt es in Georgien nur einen Patriarchen, der als Katholikos -Patriarch des Gesamtgeorgiens genannt wird. Daneben aber gibt es andere, mit Patriarchen verbündete Bischöfe und diverse Amtsträger, die sich Einflussgebiete geteilt haben. Patriarch Ilia d.2. sitzt in Tbilisi, sein Neffe Dimitrij, ebenfalls der Kirchenamt Träger und ein Bischof „weidet“ die Gemeinde der zweitwichtigsten Stadt Georgiens Batumi. Andere Amtsträger haben die Einflussgebiete nach ihrer Rang und ihrer Wichtigkeit untereinander aufgeteilt. Die Kirchenamts Träger, Priester und diverse Mitarbeiter der Kirche bekommen offiziell keinen Lohn. Jeder verdient, wie er kann, oder aber streckt die Hand und bittet um die Hilfe.
Vor etwa ein Monat brach das Feuer in Sameba Kirche auf und beschädigte die Druckerei des georgischen Patriarchats, die ich eigentlich gerne eine Propagandaabteilung nenne. Nun seit Paar Tagen ist es bekannt geworden, dass die georgische Kirche eine Unterstützung vom Staat eingewilligt bekommen hatte in Höhe von etwa 2 800 000 Lari, eine beträchtliche Summe!
in den Vergangenen Monaten bekam aus dem Stadtbudget eine andere, ebenfalls in Bau befundene Makhata Kirche in Tbilisi für Bauzwecken 1mio. Lari.
in Georgien sterben vor Hunger jährlich etwa 300 Kinder, 77 tausend Kinder leben in Armut. Georgische Schule ist dringend zu reformieren. Die Staatliche Hochschulbildung ist fast nirgendwo auf der ganzen Welt zu gebrauchen.
In November letzten Jahres trat öffentlich die abgeordnete des georgischen Parlaments, Rima Beridze auf und machte ein Menü für die bedürftigen Menschen, von denen es in Georgien mehrere tausende gibt, mit einem Tagesbudget von 1,80 lari bekannt. Auf der Frage der Journalisten, was es denn sei, antwortete sie, dass es ein „Menü eines festgelegten Mahlzeiten“ sei. Als ich mir das Menü genauer betrachtete und die Höhe der Kalorien ausrechnete, schwankten sie zw. 865 und je nach Menüangaben 1387,8 , max aber bis 1914,5 Kcal pro Tag.
Ich lebe schon seit Jahren in Deutschland, habe dort studiert und bin auch dort geblieben. Meine Eltern sind schon Rentner und leben in Georgien. Sie sind bescheidene Leute und brauchen nicht viel. Früher habe ich mal ein oder anderes Paket mit Geschenken gefüllt und per Post nach Hause geschickt. Mit der Zeit stabilisierte sich die Lage des Landes und ich bräuchte mir nicht den Kopf zu zerbrechen, wie ich noch meine Familie unterstütze, was viele meiner Landsleute taten und dies immer noch tun. Nun habe ich diesmal wieder ein Paket gefüllt und bevor ich nach Georgien flog, noch schnell zur Post gebracht. Üblicherweise schreibt man darauf den Wert der Sachen die man einpackt. Ich schrieb dann den Namen meiner Mutter und gab 120 Euro Wert an, unbedacht, so wie früher und so wie es jetzt auch der Fall war. Die deutsche Post arbeitet zuverlässig und das Paket wurde heute bei der Post geliefert. Der Postmitarbeiter teilte meiner Mutter mit, dass die Sendung verzollt wurde und eine Zollgebühr zu entrichten sei. Ich war verwundert, denn das war uns neu, das Paket war in der Tat nicht mal der Summe Wert - Süßigkeiten, kleine Geschenke, sogar meine Hygienesachen habe ich mit eingepackt, damit ich diese nicht ins Flugzeug schleppe, oder hier dann stressig einkaufe. Die Summe inkl. Zollservice-Gebühr etwa 100 Lari!
Ich war so wütend, dass ich bereit war das Paket zurückzuschicken oder diese vernichten zu lassen. Nur dann fiel mir ein, dass ich dort noch für meine kleine Nichte, kleine Sido zwei süsse Kleider, die Buntstifte und die Süßigkeiten mit eingepackt hatte und ich habe mich gefasst. Der Postmitarbeiter klärte uns auf: Geschenke, die Über 300 lari angenommen werden, müssen verzollt werden, auch die Rentner müssen dies tun. Andererseits gibt es eine Regelung in Georgien, dass die Kinder für ihre Eltern aufkommen müssen, wenn diese den Bedarf haben, oder auch wenn die Eltern schulden sammeln, oder etwa eine Notwendigkeit entsteht.
Mir ist klar geworden- der Staat muss irgendwie Ihr Budget aufpäppeln egal wie: bei den bedürftigen Kalorien zählen, bei den Rentnern Geschenke von ihren Kindern verzollen und bei kleinen Kindern, falls nötig - die Süssigkeiten abnehmen.
Gerissen zwischen der Allmacht der Patriarchen und der eigenen Ohnmacht bewegt sich der georgische Staat in Richtung Abgrund. Was wird wohl aus Georgien?!
P.S. 1 Euro entspricht etwa 2,43 Lari. Ach ja, noch vor zwei Jahren war 120 Euro nicht mal 300 Lari wert.
რამოდენიმე დღეა, რაც საქართველოში ვარ, მოზარდებისთვის პროექტის დაწყებას ვაპირებ. ნახევარი წელი გავიდა მას მერე, რაც ბოლოს აქეთ ვიყავი. მაშინ დასვენებას ვაპირებდი და თან ჩემი მშობლების ნახვაც მინდოდა, ჩემი დისა და პატარა დისშვილის, ორი წლის სიდუკასი. ჯერ რიგიანად მოსულიც არ ვიყავი სახლში, რომ ფეისბუკის ქსელიდან, სადაც ქართველ ქალებმა ერთმანეთის დასახმარებლად დახურული ჯგუფი შექმნეს, შევიტყე, რომ 19 წლის ზუგდიდელ გოგონას ქალების თანადგომა სჭირდებოდა. თითქმის დაუჯერებელია, მაგრამ 21-ე საუკუნეში ეს გოგონა მისმა ახლად გამომცხვარმა ქმარმა სცემა, გვემა, გააუპატიურა და სახლიდან გააგდო იმის გამო, რომ იგი თურმე ქალიშვილი არ აღმოჩნდა. ამ არაადამიანურ საქციელს არა მხოლოდ კაცის მთელი ოჯახი ლამის თან ესწრებოდა, არამედ მეზობლებიც იმ წამსვე იტყობდნენ, ყოველი მომხდარის შესახებ.
მეორე საღამოს იმ ფბ ჯგუფის ორ ქალს შევხვდი ერთ-ერთ თბილისის კაფეში.
სიამოვნებით ვტკბები, თუკი დრო ამის საშუალებას მაძლევს, ჭიქა წითელი ღვინით. ქართული ღვინო მსოფლიოში ცნობილია და ბევრ კარგ თვისებასაც ატარებს. ამასობაში ესპრესომაც არაჩვეულებრივი გემო შეიძინა საქართველოში,
მაგრამ გერმანულ ყავაზე ჭორაობასთან და საღამოს მეგობრებთან ერთად ჭიქა ღვინის დასაგემოვნებლად გასვლასთან ჩვენს შეხვედრას არაფერი ჰქონდა საერთო. ჩვენ გოგონას დასახმარებელ სტრატეგიაზე ვსაუბრობდით, ვინიშნავდით ფურცელზე და ვგეგმავდით გზას დასვლეთ საქართველოს ქალაქ ზუგდიდში წასასვლელად, სადაც მეორე დღეს სასამართლო პროცესი უნდა დაწყებულიყო დაზარალებულის ღირსების, სიცოცხლის, ჯანმრთელობის და პატივისათვის. იმავე საღამოს პრესისთვის მოკლე დრაფტი დავწერე, რაც ჯგუფის დანარჩენმა ქალებმა ქართულ რეალობასთან მიმართებაში გადაასწორეს. მეორე დილით ადრე გავემგზავრეთ ზუგდიდის სასამართლო დარბაზის მიმართულებით. ჩვენ იქ დამნაშავის ოჯახი და მისი დამცველები დაგვხვდნენ, ყველა სადღესასწაულო ტანსაცმელში გამოწყობილიყო. უცნაურია, მაგრამ თითქმის ყველას ფეხზე ფლოსტები, ან ბაღის კალოშები ეცვათ. ველურად ქცეული დამნაშავის დამცავები გვლანძღავდნენ სიტყვებით, როგორიცაა-„ბოზები და ჩათლახები დედაქალაქიდან“. ძალიან სამწუხარო სანახავი იყო ეს ყოველივე - თუ როგორ არიან მზად გაღარიბებული ადამიანები, რომლებსაც აღარაფერი დაუტოვეს, სიტყვასიტყვით, შეჭამონ და შეხრან ერთმანეთი. მოგვიანებით გოგონას ოჯახი და თავად გოგონაც მოვინახულეთ მის სახლში.
რამდენიმე დღის შემდეგ თბილისში საქართველოს ყველაზე დიდი კათედრალი დავათვალიერე, სამების ეკლესია, რომელიც დაახლოებით ათი წლის წინ ყოფილი პრემიერ მინისტრის, ბიძინა ივანიშვილის დაფინანსებითა და ხელშეწყობით აშენდა. იაფფასიანი გასართობივით გამოიყურებოდა და კვლავაც გამოიყურება ეს ადგილი, რომელიც გაფორმებულია შუასაუკუნეების მაგვარი კედლის ფრაგმენტით, მონღოლური პაგოდაც იქვეა. ეკლესიის ეზოში რამდენიმე ეგზოტიკური ავტომანქანაც იდგა. თავად ეკლესიაში ხატები იყო გამოფენილი რომლებიც სათითოდ კედელზე ეკიდნენ, ყოველი ხატის ქვეშ - შესაწირი ყუთი წარწერით - „შესაწირი“. ეკლესიის შუაგულში ღვთისმშობელ მარიამის მოოქროვილი ხატი იყო მინის ვიტრინაში მოთავსებული. ვიტრინაშივე ეკიდა უამრავი ოქროს ჯაჭვი, სამაჯური თუ ბეჭედი -ერთად აღებული ალბათ რამდენიმე კილოგრამს აიწონიდა.
საქართველოს ეკლესია ამასობაში ბიუჯეტის შთანმთქველად გადაიქცა. იგი სახელმწიფოსაგან წლიურად დაახლოებით არა მხოლოდ 27 მილიონ ლარს ღებულობს, არამედ გულუხვად საჩუქრდება სახელმწიფოსაგან და შემოწირველებისაგან. თუკი ეკლესიის პატრიარქებს სადმე ლამაზი მიწის ნაკვეთი სჭირდებათ, სადაც ისინი ახალ ეკლესიას, სავაჭრო ობიექტს თუ პირადი საკუთრებისათვის ახალი სახლის აშენებას დააპირებენ, სახელმწიფო მათ სურვილებს უმალ ასრულებს და დიდი სტილით უძღვნის საჩუქრებს. საქართველოს წესით ერთი პატრიარქი ჰყავს, რომელსაც სრულიად საქართველოს კათოლიკოს-პატრიარქი ეწოდება. მის გვერდით არსებობენ მასთან შეკრული ეპისკოპოსები და სხვადასხვა თანამდებობის პირები, რომლებმაც გავლენის სფეროები დაინაწილეს. პატრიარქი ილია 2. თბილისში ზის, მისი ძმისშვილი დიმიტრი კი - საქართველოს მეორე დიდი ქალაქის, ბათუმის მრევლს „აძოვებს“. თანამდებობის პირებს თავიანთი მნიშვნელობის მიხედვით აქვთ სფეროები დაქვემდებარების ქვეშ დაყოფილი. ეკლესიის ჩინოსნები, მღვდლები და სხვადასხვა თანამშრომლები ოფიციალურ ხელფასს არ იღებენ. ყველა გამოიმუშავებს იმას, რაც შეუძლია, ან ხელი აქვს გაწვდილი დახმარების მისაღებად.
დაახლოებით ერთი თვის წინ სამებას ეკლესიაში ხანძარი გაჩნდა და სტამბა დააზიანა, რომელსაც მე პროპაგანდის განყოფილებას ვეძახი. რამოდენიმე დღეა, ცნობილი გახდა, რომ ეკლესია სახელმწიფოსაგან ცეცხლის მიერ მიყენებული ზარალის გამო დაახლ. 3, 8 მილიონ ლარს მიიღებს, დიდი თანხაა!
გასული თვეების განმავლობაში თბილისში მეორე მშენებარე დიდ ეკლესიამაც სახელმწიფო ბიუჯეტიდან სამშენებლო მიზნებისათვის 1 მილიონი ლარი მიღო.
საქართველოში უკიდურესი შიმშილის გამო ყოველწლიურად 300 მცირეწლოვანი ბავშვი კვდება, ხოლო 77 ათასი სიღარიბის ზღვარს მიღმა იმყოფება. საქართველოს სკოლას სასწრაფო რეფორმა ესაჭიროება. ქართული უმაღლესი განათლება მსოფლიოს არც ერთ ქვეყანაშია გამოსაყენებლად ვარგისი.
გასული წლის ნოემბერში საქართველოს პარლამენტის დეპუტატმა, რიმა ბერიძემ საზოგადოებას უმწეო მოქალაქეების კვების მენიუ გააცნო, რომელთა რიცხვი რამდენიმე ათასს აღწევს. დეპუტატმა საჯაროდ განაცხადა, რომ ერთი დღის მენიუს ღირებულება 1,80 ლარია. ჟურნალისტების კითხვაზე, თუ რა არის ეს, მან უპასუხა, რომ ეს არის „სპეციალისტების მიერ შემუშავებული სადილის ერთჯერადი ნორმა“. მენიუს უკეთ დაკვირვებისას, როდესაც საკვების კალორიულობა გამოვთვალე, კალორიების რაოდენობა დღეში 865-დან 1387,8, მაქს. 1914,5-მდე მერყეობდა.
მე კარგა ხანია გერმანიაში ვცხოვრობ, იქ ვსწავლობდი და იქვე დავრჩი. ჩემი მშობლები უკვე პენსიონერები არიან და საქართველოში ცხოვრობენ. ისინი არ არიან ამბიციურები და ბევრი არ სჭირდებათ. ადრე ხანდახან ვგზავნიდი ამანათებს სახლში. დროის ცვლილებასთან ერთად ქვეყნის მდგომარეობა სტაბილური გახდა. მე არ მჭირდებოდა თავის მტვრევა იმაზე, თუ როგორ დავხმარებოდი ჩემს ოჯახს, რასაც ბევრი საქართველოდან წასული აკეთებდა და დღესაც აკეთებს. ამჯერადაც გავავსე ერთი ამანათი და სანამ საქართველოში გამოვფრინდებოდი, მივარბენინე ფოსტაში. ჩვეულებისამებრ მას ზედ ეწერება იმ ნივთების ფასი, რასც შიგ ეწყობა. დავაწერე დედაჩემის სახელი, მივუთითე 120 ევროს ღირებულება ახლაც ისევე, როგორც ადრე ისე, რომ არაფერზე არ მიფიქრია. გერმანული ფოსტა კეთილსინდისიერად მუშაობს, ამანათი დღეს მოვიდა. ფოსტის თანამშრომელმა აუწყა დედაჩემს, რომ გზავნილი გასაბაჟებელია და ბაჟია გადასახდელი. ძალიან გამიკვირდა, რადგან ეს რაღაც ახალი, ორი-სამი წლის წესია. ამანათის შიგთავსისი ფასი სინამდვილეში 120 ევროც არ იყო - ტკბილეული და პატარა საჩუქრები, ჩემი ჰიგიენური საშუალებებიც შიგ ჩავყარე, თვითმფრინავით რომ არ მეთრია ან აქ ჩამოსულს მერე საყიდლებზე მერბინა. გადასახდელი თანხა საბაჟოს მოსახურების ჩათვლით- დაახლოებით 100 ლარი!
ისე გავბრაზდი, მზად ვიყავი ამანათი უკან გამეგზავნა ან გამენადგურებინა. მაგრამ მერე გამახსენდა, რომ ჩემი იქ პატარა დისშვილისათვისაც ორი ძალიან ლამაზი კაბა მქონდა ჩადებული, ფერადი ფანქრები, ტკბილეული და თავი მოვთოკე. ფოსტის თანამშრომელმა განგვიმარტა, რომ საჩუქრები, რომლებიც 300 ლარს აღემატება, განბაჟებას ექვემდებარება, პენსიონერებიც ვალდებულნი არიან დაიცვან ეს წესი. მეორეს მხრივ საქართველოში დაკანონებულია, რომ შვილები მშობლების მარჩენალები არიან, როდესაც მათ ეს ესაჭიროებათ, თუ მათ ვალები დაუგროვდებათ, ან თუ გადაუდებელი აუცილებლობა წარმოიქმნება.
ჩემთვის ნათელი გახდა - ქვეყანამ თავისი ბიუჯეტი რაღაცნაირად უნდა შეივსოს, მნიშვნელობა არ აქვს როგორ: უმწეოებს კალორიები დაუთვალოს, პენსიონერებს შვილებისაგან მოსაკითხი განუბაჟოს და თუ საჭიროა, ბავშვებს ტკბილეულიც ჩამოართვას.
გაქაჩული, პატრიარქებისათვის ყველაფრისა და საკუთარ უუფლებას შორის, საქართველოს სახელმწიფო უფსკრულისაკენ მიექანება. რა ბედი ეწევა საქართველოს?!
პ.ს. ერთი ევრო 2, 43 ლარის ექვივალენტია. ჰო, ორი წლის წინ 120 ევრო 300 ლარსაც არ ფასობდა.
